Bieszczady 2012 Dzień Pierwszy- Rawki

Czwartek, 18 października 2012 · dodano: 20.10.2012 | Komentarze 0

Lubelska ekipa w składzie 19 chłopa i 1 niewiasta między 18 a 21 października odwiedziła Bieszczady. Za bazę wypadową obraliśmy sobie Wetlinę.
Na pierwszego (czwartkowego) tripa załapało się tylko 6 osób które pierwsze dojechały do bazy. Pomimo, że było już po 12, a na szlak według oznaczeń na mapie potrzeba 11 i pół godziny przekonałem chłopaków, że zdążymy przed zmrokiem i dziś jest najlepszy dzień by zaatakować szlak graniczy i Wielką Rawkę. Na szlak zaczynający się tuż przy naszym pensjonacie wyjechaliśmy około 12tej. Minęliśmy zamknięta budkę BdPN i zaczęliśmy się ostre pchanie rowerów pod górę. Blokady przed kładami i dość stroma ścianka spowodowała że większość drogi na Jawornik z potem na czole pchaliśmy rowery. Niestety podobny los czekał nas w drodze na Rabią Skałę- kawałek zjazdu i wspinaczka. W końcu udało się dotrzeć na Rabią. Zjedliśmy kanapki i zadowoleni, że w końcu będzie normalna jazda z werwą ruszyliśmy czerwonym na wschód. Zjazd z Rabiej to chyba jeden ze spokojniejszych zjazdów na trasie, było za to długo Smile Niestety ogromnym minusem zjazdów były mokre dywany liści, przez które totalnie nie było widać po czym się jedzie. Trzeba było zachować ogromną ostrożność, a przez co uciekała trochę radość z jazdy. Niestety na granicznym nie brakowało też podejść, których przez mokre liście (i brak formyTongue) musieliśmy dymać z buta. Po ostrej walce ze szlakiem udało nam się dojechać do trój-styku granic. Dopiero wtedy zdałem sobie sprawę w jak ciężkiej znaleźliśmy się sytuacji. Słońce było już bardzo nisko, wiedziałem, że nie uda nam się zjechać z gór przed zmrokiem, a ze sobą miałem dwie osoby które były już ledwo ciepłe i nigdy wcześniej nie były w górach na rowerze. Szybka fota i jedziemy dalej. Z Krzemieńca niesamowity singiel naszpikowany kamieniami, to chyba była najfajniejsza część z dzisiejszej wycieczki Smile Niestety jak się zjeżdża... to trzeba pchać pod Wielką Rawkę Smile Myślałem, że skonam jak za kolejnym zakrętem pokazywał się kolejny fragment góry :/ Do szczytu doszliśmy tuż przed zachodem słońca i czekaliśmy około 20 minut na najsłabszego uczestnika. Chłopaki zeszli po niego by pomóc mu pchać rower. Na Rawce kilka fotek, szybkie jedzenie i decyzja. Nie wracamy do Wetliny Działem, zjeżdżamy najkrótszym szlakiem do schroniska, a potem do przełęczy Wyżniańskiej, gdzie może ktoś odbierze nas samochodem. W oczekiwaniu przeżyliśmy piękny zachód słońca na Wielkiej Rawce. Gdy dotarliśmy do Małej było już totalnie ciemno. Tylko dwóch z nas miało dobre mocne światła, dwóch jako takie czołówki, a dwóch pozostałych nic... Początek zjazdu zielonym do schroniska to schody, na początku jeszcze próbowałem walczyć i zjeżdżać, ale chłopaki mnie zganili i posłusznie zacząłem schodzić w dół. Niżej przy świetle czołówki było trudno cokolwiek zjeżdżać, udało się jednak ześlizgnąć większość trasy do bacówki. (bo nie nazwał bym tego zjazdem) tam szybko rozłożyłem pilniczek i w oczekiwaniu na resztę zrobiliśmy herbatę dzięki której całkiem zziębnięci i nieprzygotowani na takie warunki trochę odżyliśmy. Od bacówki do przełęczy cały czas szeroki szuter, więc wszyscy zgodnie cisnęli w dół. Na dole czekała na nas już pomoc techniczna. Dzięki Fazi!!! Ta trasa nas totalnie przerosła. Źle oszacowałem czas przejazdu i nasze możliwości. Jednak zachód słońca, kilka na prawdę ciekawych zjazdów oraz emocje jakie przeżyliśmy na pewno długo pozostaną w naszej pamięci.