Bieszczady 2012 Dzień Drugi- Połonina Wetlińska

Piątek, 19 października 2012 · dodano: 20.10.2012 | Komentarze 0

O poranku obudziła nas crosiarska brać, która już o 8 rano wyjechała w trasę eksplorować szuterki i pagóreczki Tongue
Nasza część spokojnie spała by na szlak wyjechać po godzinie 10 Wink Wyjechaliśmy również w 6 osób, ale tym razem cała nasza ekipa miała już duże doświadczenie w górskiej jeździe. Jako, że wczoraj na szlaku spotkaliśmy 7 osób i żadnego strażnika odważnie stwierdziliśmy, że dziś atakujemy Połoninę Wetlińską. Na początek kawałek asfaltem do miejscowości Smerek, gdzie zaczynał się czerwony szlak. Sto metrów przed budką biletową zeszliśmy z rowerów zdjęliśmy kaski i pomaszerowaliśmy po bileciki. Grzecznie przywitaliśmy się z Panem, który zapytał nas gdzie się kolarze wybierają oraz poinformował nas, że z rowerami nie można, my udając żart coś tam ładnie odpowiedzieliśmy i zapytaliśmy po ile bilety. Pan zapytał jakie chcemy bilety. My na to zgodnie, że normalne. Zapłaciliśmy i pieszo udaliśmy się za pierwszy zakręt, gdzie przyodzialiśmy kaski i popedałowaliśmy dalej Smile
Droga na Smerek to koszmar. Około 3 godziny pchania roweru pod górę z nielicznymi kawałkami gdzie dało się podjechać. Zaraz po wyjściu poza linie lasu ujrzeliśmy szczyt Smerka a przed nami zaczął się niezwykle przyjemny, wąski singielek z super bandami po bokach. Niestety bardzo krótki :/ Potem zaczęła się wspinaczka z rowerami na plecach aż do samego szczytu.
Smerek przywitał nas nieziemskim wiatrem, gdyby nie słońce które nas dobrze ogrzewało, to chyba nie dało by się tego wytrzymać. Ze Smerka czekał nas potężny zjazd po kamieniach do przełęczy Orłowicza. Niestety wiatr dosłownie zdmuchiwał nas na zjazdach :/ Kilka razy totalnie wyrzucił mnie poza trasę co spowodowało, że cześć trasy musiałem zachodzić z rowerem. Na szczęście od przełęczy trasa wiodła między drzewami dzięki czemu przeżywaliśmy prawdziwą ekstazę chłonąc płynne single, kamieniste proste oraz techniczne podjazdy na których mierzyliśmy się, kto z nas podjedzie do końca.
Niestety co dobre szybko się kończy. Niedaleko przed Chatką Puchatka na bardzo szybkim odcinku przód ześlizgnął się ze ścieżki wpadając w trawę. przez co zaliczyłem ognisty pocałunek z ziemią... Poleciała farba z nosa, leżąc na ziemi poruszałem po kolei wszystkimi częściami ciała i na szczęście okazało się, że wszystko jest w porządku. Zebrało się grupka turystów którzy pomogli mi dojść do ładu. Po paru minutach odpoczynku zebrałem się i już spokojnie popedałowałem do Chatki gdzie przy silnym wietrze urządziliśmy sobie biwak.
Ciepłe jedzonko i herbata pokrzepiły mnie dość dobrze i z nową pewnością siebie zaczęliśmy niesamowicie kamienisty zjazd żółtym szlakiem. Jechaliśmy w miarę równo z Arkiem, on jednak zatrzymał się bo ręce już go bolały i wtedy dopiero naocznie poczułem gigantyczną różnicę pomiędzy kołami 26 a 29, pomiędzy foxem a rebą oraz dętkami z wysokim ciśnieniem a mleczkiem z 1,5bara Smile Z kamienistego dywanu skręciliśmy w czarny szlak prowadzący nas prosto do Górnej Wetlinki. Był to super wybór. Ta trasa dała mi największa frajdę dzisiejszego dnia. Pomimo zmęczenia i nasilającego się bólu uda starałem się wycisnąć z jazdy maksymalną radość i przyjemność. Chodź nie było bardzo stromo, ani jakoś szczególnie trudnię technicznie, to było na prawdę niesamowite.
Do pensjonatu dotarłem już z ogromnym bólem uda z każda chwilą ból nasilał się na tyle, ze około 3 godziny po upadku nie byłem w stanie chodzić, miałem ochotę odrąbać sobie ta nogę. Udo wysmarowałem jakimś żelem, wziąłem tablety i ledwo dysząc spędziłem tak cały wieczór gdy ekipa balowała przy ognisku. Takiego bólu jeszcze nigdy w życiu nie czułem... W sobotni ranek decyzja- wracamy do Lublina, trzeba coś z tym zrobić. Na SORze prześwietlenie i werdykt ortopedy, to tylko stłuczenie. Chłopaki balowali do niedzieli, a moja przygoda skończyła się po dwóch niesamowitych dniach. I gdyby miało mnie bolec jeszcze przez trzy tygodnie to i tak tych dwóch dni za nic bym nie zamienił, a Połoninę Wetlińską uznaję za najlepszy szlak po jakim kiedykolwiek jechałem.

Fotki:
Jesienne Bieszczady Rowerem 2012

Filmy:
Zjazd czarnym szlakiem z Chatki Puchatka cz.1
Zjazd czarnym szlakiem z Chatki Puchatka cz.2